بررسی روش های تسطیح اراضی در اراضی شالیزاری با توپوگرافی متفاوت

عملیات تسطیح اراضی یکی از مهمترین و پر هزینه ترین بخشها در مبحث تجهیز و نوسازی می باشد به طوری که حتی اشتباهات بسیار کوچک در بخش طراحی می تواند باعث اتلاف هزینه هنگفتی در بخش اجرا شود، این در حالی است که مزارع شالیزاری از شرایط خاصی برخوردار بوده و استفاده از روشهای معمول ذکر شده در کتابهای مرجع مربوط به تسطیح اراضی، در شالیزارها نامناسب به نظر می رسد، در این تحقیق بخشی از اراضی استان مازندران در شمال کشور به عنوان نمونه جهت مقایسه سه روش تسطیح اراضی انتخاب گردید. با توجه به نحوه گسترش اراضی از کوههای واقع در قسمت جنوبی به سمت دریای خزر که در سمت شمالی اراضی واقع شده است، مزارع نمونه در سه ناحیه بالا دست، میانی و پایین دست به عنوان معرف منطقه تحت مطالعه، شناسایی گردید. با کاربرد سه روش حداقل مجذورات، نیمرخ میانگین و میانگین وزنی سطوح، سه طرح برای تسطیح اراضی معرف تهیه شد و عملیات تسطیح در اراضی معرف در سه ناحیه مذکور و در هر ناحیه با سه روش مذکور انجام گردید، سپس با استفاده از آزمون آماره کی دو ( ?2 ) و همچنین محاسبه دو معیار آماری جذر میانگین مربعات خطا (rmse) و میانگین خطای نسبی (rae) تطابق بین مقادیر واقعی مشاهده شده و مقادیر محاسبه شده توسط هر روش مورد بررسی قرار گرفت و بر این اساس داده های حاصل از روش میانگین وزنی سطوح با دارا بودن کمترین مقدار ?2 برابر با 56/34 در سطح احتمال 10 درصد اختلاف معنی داری با احجام عملیات واقعی ندارند، ولی اختلاف داده های نتیجه شده از دو روش دیگر با مقادیر واقعی بر اساس جدول آزمون کی دو معنی دار است، همچنین مقادیر بدست آمده از این روش با کمترین جذر میانگین مربعات خطا برابر با 07/29 و میانگین خطای نسبی 05/0 دارای بالاترین تطابق با احجام عملیات واقعی بوده و بدین ترتیب این روش به عنوان بهترین روش جهت تسطیح اراضی شالیزاری تعیین گردید. در نهایت با توجه به اینکه کاربرد روش پیشنهادی جهت طراحی تسطیح اراضی وسیع تحت پوشش مبحث تجهیز و نوسازی شالیزارها، به دلیل دارا بودن حجم بسیار زیاد محاسبات، نیازمند استفاده از روشهای کامپیوتری است، لذا یک نرم افزار رایانه ای تحت عنوان (paddy field soft desk) pfsd تهیه و ارائه گردید.